یک استکان چای

از میان دستانت

و یک جرعه غزل

از میان چشمانت

دلم

آرام نگاهت را میخواهد

و شهد شیرین کلامت...

خسته ام

دوباره باورم میکنی...؟

متنفرم.

از همه ی تلفن های دنیا متنفرم. که زنگ میزنند و تو برشان می داری و این قدر نزدیک اند به لب هایت ... و دست هایت.

از تمام کاغذ هایی که روی شان می نویسی منتفرم. از تمام آنهایی که نوشته هایت را می خوانند منتفرم. از آنهایی که نوشته هایت را دوست دارند خیلی متنفرم.

از ماه متنفرم. که هر شب می بینی اش. که هر شب می بیند ات.که می گویی هر شب یادِ من...نه... متنفرم.

متنفرم از ریش تراشت که نرم راه می رود روی صورتت... صورتت...زیر چانه ات... که نمی گذارد ته ریش دوست داشتنی ات بماند... که من صورتم را بکشم رویش و خراشیده شود پوستم...  

از بیست سالگی ات متنفرم. از تمام بیست سالگی های دنیا که من نرسیدم بهشان متنفرم.از خودم که همیشه دیر می رسم متنفرم.

از مسواک ات متنفرم... آخ ...مسواک ات...

از این هوایی که می رود توی سینه ات... می چرخد... آه که می کشی... آب که می شوم...متنفرم.

از خودم متنفرم. که آب نمی شوم تا بنوشی ام. که کوچک نمی شوم. نمی شوم قد یکی از این همه ویروسی که اسم هایشان را خوانده ایم. که یک روزی بچسبم به نوک انگشتت...بعد به تنه ی پیپ و سیگارت... بعد لب هایت... زبان ات... تن ات. تکثیر هم نشدم، نشدم. همین که آن جا باشم بس است.

از تن ات متنفرم. که این همه به تو نزدیک است و من نه.که وقتی می آیم توی آغوشت، نمیگذارد بروم توی تو. بمیرم توی تو.

متنفرم.می فهمی؟

چتـــــر تنــــها چتــــر نیســــت

سقفـــــی اســـت زیـــر آسمــــان

تا به حال مانده اي ميان ندانسته هايي که هر دقيقه مغزت را متلاشي ميکنند و قلبت را از جا ميکَنَند؟ مانده اي ميان چندین ماه ،دوستت دارم و نميدانم هاي يک نفر که ادعا مي کرد عاشق است؟ مانده اي بين چه کنم چه کنم هاي خودت؟ ديده اي که دستهايت از همان نوک انگشت شروع ميکند به بي حس شدن ميرسد به قفسه سينه ات... به قلب...

 تپش هاي قلبت را شنيده اي که گوش هاي گرفته ات را از درون کر ميکند و تو هيچ کاري نميتواني بکني؟ فقط دلت ميخواهد بميري و خلاص.

مانده اي بين هق هق گريه هايت و نفسي که ديگر هق هق بعدي را بالا نمي آيد انگار؟

اين منم، خسته تر از همه لحظات زندگي ام، خالي تر از هميشه، ديگر نه تنها تکه هاي گمشده ام نيست بلکه خودم هم گم شده ام.گمم، گيجم، بي پناهي مي بُرَدم،تنهايي مي خراشدم، و سيل ناباوري بنيانم را ميکَنَد ...

آغوش ات اندک جايي بود براي مردن، اندک جايي براي ماندن، ديگر نيست، براي من نيست. دستهايت يقين بود و آرامش، ديگر نميدانم کي نوازشگر تن رقيب بوده اند. ديدگانت پر بود از حس عزيز دوست داشتن، من ديگر نگاهت را باز نميشناسم. صدايت هُرم  گرم نفست بود و بس، غريب وار مي شنوم کلمات نا آشناي سرد را که....

تا به حال مانده اي ميان اين همه که بداني نبودن چقدر خواستني ميشود براي آدمي؟ دست و پا زده اي ميان اين همه که بداني چطور از درد به خودت ميپيچي و نميميري؟ خفه شده اي ميان تک تک خاطراتت و اين همه هجوم نامردانه انساني که اعتماد کرده اي که بداني آدمي سير ميشود از زندگي،آدمي مرگ ميشود هر لحظه،آدمي مي خواهد قلبش را از جا بکند که ديگر نتپد براي اين همه،آدمي بالا مي آورد خودش را هي هي هي...و تمام نميشود اين بغض لعنتي و تمام نميشود اين نفس هاي لعنتي...

من گم شده ام، مي فهميد؟کسي مي فهمد معني دردناک اين جمله را؟ من گم شده ام، ميان آن همه که رفت من هم رفته ام، از دست،از ياد،از زندگي، از عشق، از اعتماد، از خواستن هاي بي پروا، از خودم ، از اميد، آرزو،آغوش، کلام هاي نگفته...

کسي که قول داده بود آدم ته دنياي من شود، ته دنياي مرا ، نقش مي زند، رنگ ميکند و طرح مي زند...

 و من ويران شدنم را به تماشا نشسته ام...

مگسی را کشتم نه به این جرم که حیوان پلیدیست، بد، است و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است طفل معصوم به دور سر من می چرخید به خیالش قندم یا که چون اغذیه ی مشهورش، تا به آن حد، گَندَم ای دو صد نور به قبرش بارد مگس خوبی بود من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد مگسی را کشتم مرحوم حسین پناهی

عشق من....
شبیه باران نیست كه گاهى بیاید و گاهى نه،
عشق من....
شبیه هواست...،
ساكت،
اما همیشه در اطراف تو

اگر چی من سنه بیر عومر ارادت ایلمیشم

الیمی دوت کمک ائیله کی غفلت ایلمیشم

اگر دئدیم سنه من عاشقم یالان دئمیشم

منی باغیشلا بو قدر جسارت ایلمیشم

قوشولموشام گوزی باغلی هامی گلیب گئده نه

چوخیلا بیلمیب عهد اخوت ایلمیشم

گئجه گوندوز اوخورام گرچی من دعای فرج

عملده دشمن دینینه بیعت ایلمیشم

منیم یولوم هارا سیز گورسدن مسیر هارا

ریا اولوب نه کی ذکر عبادت ایلمیشم

یامان گونومده سنی بیلمیشم پناه اوزومه

هاچان خوش اولموشام اغیاری دعوت ایلمیشم

حرام سفرلرین یاغلی لقمه سین یئمیشم

بیر آی اوروجلوقابیر یئرده نیت ایلمیشم

آلیب دی دوره می مین اوزلولر الیمدن دوت

باغیشلا عشقیمی اغیاره قسمت ایلمیشم

نولار اجل وره مهلت منه چاتام کامه

دیم جمالینی یارین زیارت رویت ایلمیشم

چه ديرپاست
اين شب هاي بي تو بودن
خيالت
پاورچين پاورچين
مي آيد و دلبرانه
دست به زلف شب مي كشد
مهتاب مي شود
چه زيباست
روي ماهت را
به خواب ديدن

 ح-الف

ستاره باران جواب کدام سلامي
به آفتاب
از دريچه ي تاريک ؟

کلام از نگاه تو شکل مي بندد
خوشا نظر بازيا که تو آغاز مي کني !

پس پشت مردمکان ات
فرياد کدام زنداني ست
که آزادي را
به لبان برآماسيده
گل ِ سرخي پرتاب مي کند ؟
ورنه
اين ستاره بازي
حاشا
چيزي بدهکار آفتاب نيست !

نگاه از صداي تو ايمن مي شود
چه مؤمنانه نام مرا آواز مي کني !

و دل ات
کبوتر آشتي ست
در خون تپيده
به بام تلخ

با اين همه
چه بالا
چه بلند
پرواز مي کني !

احمد شاملو

ســــرخ می شوی ، وقتی می شنوی دوستت دارم !

زرد می شوم ، وقتی می شنوم " دوســــتش ...داری " !!

 چهار شنبه سوری راه انداخته ایم

 ســـرخی ِ تو از من ، زردیِ من از تــــو

برهنه ات می کنند تا بهتر شکسته شوی.... نترس گردوی کوچک !

آنچه سیاه می شود روی تو نیست ، دست آنهاست ..

همیشه رفتن ، رسیدن نیست ولى براى رسیدن باید رفت.

در بن بست هم راه آسمان باز است ، پرواز بیاموز.

(دکتر شریعتى)

نقــاش خــــوبی نــــبودم...

اما ایــن روزها... به لطـف تــــــــــو...

انـــتظار را دیـــدنی میكــشـم